حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو هَاشِمٍ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ عَلَیْهِ السَّلامُ فَقَالَ إِذَا خَرَجَ الْقَائِمُ أَمَرَ بِهَدْمِ الْمَنَائِرِ وَ الْمَقَاصِیرِ الَّتِی فِی الْمَسَاجِدِ فَقُلْتُ فِی نَفْسِی لِأَیِّ مَعْنًى هَذَا قَالَ فَأَقْبَلَ عَلَیَّ وَ قَالَ مَعْنَى هَذَا أَنَّهَا مُحْدَثَةٌ مُبْتَدَعَةٌ لَمْ یَبْنِهَا نَبِیٌّ وَ لَا حُجَّةٌ.
ابو هاشم گوید: من در محضر حضرت امام حسن عسکری (علیه السلام) بودم، حضرت فرمودند: هر گاه قائم خروج کند به خراب نمودن مناره ها و قصرهایی که در مساجد ساخته شده است امر میفرماید. من با خودم گفتم: علت این مسئله چیست؟ حضرت رو به من کرده و فرمودند: خراب کردن آنها برای این است که احداثشان بدعت است، چون نه پیامبری آنها را ساخته است و نه هیچ یک از حجت های الهی.
إعلام الورى بأعلام الهدى (ط - الحدیثة) ؛ ج٢ ؛ ص ١۴٢
الغیبة (للطوسی) / کتاب الغیبة للحجة ؛ النص ؛ ص ٢٠۶
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج ۵٠، ص ٢۵٠
درباره این سایت